പൊടുന്നനെ പ്രപഞ്ചം നടുങ്ങുമാറു മിന്നിയ മിന്നല്‍പിണര്‍ നിന്നെ മായ്ച്ചു കളഞ്ഞതുപോലെ നിന്നുടെ ഗന്ധം തങ്ങി നിന്ന അന്തരീക്ഷത്തില്‍ ഞാന്‍ ഏകനായി പോയത് പോലെ , ജനാലപടികളില്‍ മുറുകെ പിടിക്കുമ്പോള്‍ അങ്ങകലെ വിദൂരതയില്‍ നിന്നുടെ അടക്കിയ ഒരു തേങ്ങല്‍ കേള്‍ക്കുംപോലെ.. മഴയുടെ നനുത്ത സംഗീതത്തില്‍ ലയിച്ചു പോകുന്നൊരു തേങ്ങല്‍... പെയ്തൊഴിയുന്ന മഴത്തുള്ളികളില്‍ നിന്റെ കണ്ണ് നീര്‍ അലിഞ്ഞു പോകുന്നത് ഞാന്‍ അറിയുന്നു.
എന്റെ നെഞ്ച് ഞാന്‍ ജാലകതോട് ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തി നിന്റെ വേദനയോര്‍ത്തു തേങ്ങുമ്പോള്‍... എന്റെ നെഞ്ചിലെ ഭാരം മെല്ലെ കുറഞ്ഞു പോകും പോലെ .. എന്നില്‍ നിന്നും എന്തോ ഒഴിഞ്ഞു പോകും പോലെ .. നീ വിരല്‍ തുമ്പിനാല്‍ കൊരുത്തു നിന്ന എന്റെ മാറിലെ രോമങ്ങളില്‍ വഴുക്കല്‍ പോലെ ... അറിയാതെ നെഞ്ചില്‍ തടവി നോക്കുമ്പോള്‍ .. എന്റെ നെഞ്ചില്‍ കടും നിറത്തില്‍ ഒഴുകി ഇറങ്ങുന്ന രക്ത ചാലുകളില്‍ വഴുതി കരം ചെന്നെത്തിയത് ഒരു കഠാര പിടിയില്‍ ... ആ കഠാരപിടിയില്‍ നിന്നുടെ കരതിന്‍ ചൂടുണ്ടായിരുന്നു ... ഞാന്‍ ചാര്‍ത്തിയ ആ ചുവന്ന കുപ്പിവളയുടെ നിറം ഉണ്ടായിരുന്നു ... എങ്കിലും പ്രിയ സഖി ഞാന്‍ നിന്നെ ................
പള്ളിക്കത്തോടന്‍
No comments:
Post a Comment